Geen bruiloftsfeest van één avond, maar - naar de gewoonte van destijds - een feest dat meerdere dagen duurde. Maria heeft door dat het feest hapert. Waarschijnlijk omdat er maar mondjesmaat en heel weinig wijn geschonken werd. Dat probleem legt ze aan Jezus voor die best wel bot reageert. Toch houdt Maria vertrouwen en zet ‘koppig’ de dingen in gang. Jezus verzoekt het bedienend personeel om zes watervaten van elk 100 liter te vullen. Dat waren vaten voor water voor rituele reiniging. Alsof het personeel niets beters te doen had? Toch gebeurt het. Vervolgens draagt Jezus de waterdragers op om uit die watervaten een kan te vullen en - heel gênant - naar de ceremoniemeester te brengen. Wat schetst hun verbazing dat deze uitroept: “Gewone mensen schenken eerst de goede wijn en als de gasten al een beetje beneveld zijn, het goedkope spul, waarom hebben jullie de beste wijn voor het laatst bewaard?” In het tekort waardoor het leven geen feest meer is, wordt - buiten het zicht van de aanwezigen - door Jezus voorzien. Het leven hoort immers gevierd te worden.

Het verhaal van de bruiloft in Kana komt alleen in het Johannesevangelie voor. Het Nieuwe Testament telt vier evangeliën: Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes. Alle vier vertellen het verhaal van Jezus. In grote lijnen komen ze overeen. Matteüs, Marcus en Lucas ook in kleinere lijnen. Verhalen / gebeurtenissen die uniek zijn voor één evangelie werpen veel licht op wat dat Evangelie duidelijk wil maken. Johannes vertelt het verhaal van de bruiloft in Kana als eerste wonderteken. Dat eerste is dubbelzinnig. Eerste kan in het Grieks zowel betekenen dat er daarna meer volgden, als meest zeggende / belangrijkste / meest typerende : Jesus maakt (weer) een feest van het leven.